PERİHAN SEVER DİRİCAN

Artık

PERİHAN SEVER DİRİCAN

​Son zamanlarda “Artık” kelimesini ne çok kullanıyoruz. Yiyip içtikten, harcayıp kullandıktan sonra geriye kalan manasında değil tabii ki. Devrimin küçük boyutlusu, yeni bir dönemin habercisi olan “artık”tan bahsediyorum

Çok sevdiğimiz “Artık bülbül ötmüyor, gül dolu penceremde / Yalnız hatıran kaldı boş kalan çerçevede"şarkısı, kelimenin anlamını ne de güzel ifade ediyor.

“Artık" kelimesinde, bir yok oluş, bir terkediş var. Bunlar kötü şeyler olduğu gibi iyi şeyler de olabilir. Burada söz konusu olan yitirilen şeylerin yasını ne kadar tutacağımız ve telafisini nasıl gidereceğimiz.

Hepimiz beğenmediğimiz bir toplum düzeninde yaşamaktan şikâyetçiyiz. Toplumu oluşturan fertlerse ve biz de o fertlerden biriysek; “ düzen için ben ne katkıda bulundum?” diye kendimizi sigaya çekmeliyiz. Kalp, beyin, vicdan üçgeninde "artık" larımızı belirlemeli, vicdanımızı güçlendirip biraz da kalbimizin sesini dinlemeliyiz. Çünkü her zaman kalbimizin uçarılığı beynimizin katı sınırlarına takıldı, coşkusunu yitirdi, sakinleşti, sustu, beynin esiri oldu. Bu da bizi yordu, mutlu olamadık.

Yaşadığımız her ne var ise yüzde doksan dokuzu beynimizin eseri. Okul, iş, kariyer, harcama, tasarruf... Hep beynin akıl mekanizmasında eğrildi, doğruldu. Ailemiz hariç bütün arkadaşlarımız, dostlarımız, hatta eşimizi seçerken dahi ince eğirip sık dokuduk. Hesapla seçtiğimiz arkadaşlarla yaptığımız sohbeti, hesap kitapla yaptığımız, alışveriş, giyim kuşam, eğlenceyi mutluluk saydık. Kısacası mutluluğumuz bile hesaplı kitaplı oldu.

Keşke kalbimizle, beynimiz birbirine muhabbetle bakabilseydi. Beynimiz su değirmeni, kalbimiz onu çalıştıran coşkun bir ırmak olsaydı, ne güzel raftingler yapılırdı. Hayat daha eğlenceli, daha değerli olur, bulunduğumuz yerden ilerlerdik. Böylelikle durağanlığımızdan, bıkkınlıklarımızdan uzaklaşırdık.

Şimdi kendimizi sigaya çekerken geçmişle, gelecek arasına koyacağımız "artık"ların yerini çok iyi belirlemeli, vicdanın denetiminde, kalbimizin önderliğinde beynimize yön vermeli.

​Ben bir kâğıt, kalem aldım elime, epey bir "artık" var önümde.

Değiştiririm inşallah kendimi

Değişir inşallah dünya…

​​Güzelliklerde buluşmak dileğiyle

Yazarın Diğer Yazıları