- Evden ayrılırken geride kalanlara "Allaha ısmarladık", "Allah'a emanet olun" derdik, şimdi "haydi ben kaçtım", “bay bay”,
“hadi öptüm der olduk.
- İşe gidenlere "Allah işini rast getirsin", derdik, şimdi "bol kazançlar!" der olduk!
- Şaşırdığımızda "suphanallah" derdik şimdi "vaaavvv" der olduk. !
- Sevindiğimizde "elhamdülillah" derdik şimdi "olleeeyyy" der olduk.!
Bir birimize Allah’ın soracağı soruları sorar olduk hal hatırı unutur olduk.
- Başımıza bir musibet geldiğinde "Allah'ın dediği olur!", "innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn [biz Allah'tan geldik, yine O'na döneceğiz] derdik şimdi "hay aksi!, "bu da nereden çıktı!" "bittim!" "mahvoldum!" der olduk.
- Bize iyilik yapana "Allah razı olsun", "Allah ne muradın varsa versin!" diye dua ederdik, şimdi "sağ ol!" diyoruz.
- Bir işle uğraşanlara “Allah kolaylık versin!” derdik, şimdi “kolay gelsin!” der olduk.
- Yeni evlenenlere "Allah bir yastıkta kocatsın!" derdik, şimdi "mutluluklar!" der olduk.
- Geleceğe dair planlar yapılırken "inşallah”, “Allah izin verirse”, “Allah kısmet ederse" derdik, şimdilerde sanki gelecek bizim elimizdeymiş gibi fütursuzca konuşur olduk veya “umarım”, “tahminim o ki” gibi ne idüğü belirsiz ifadeler kullanır olduk.
- Günah işlediğini gördüğümüz kimselere “Allah ihsan etsin”, “Allah affetsin”, “Allah hidayet etsin” derdik şimdi lanet okur olduk.
- Kötü bir şeyden bahsederken “Allah korusun”, “Allah esirgesin” derdik şimdilerde "kapa şu şom ağzını!" der olduk.
Bu listeyi uzatmak mümkün.
- Sözlerimizden “Allah” sözcüğünün çekilmesi, artık mümince düşünmediğimizi, hayata Müslümanca değil seküler bir mantıkla baktığımızı ele veriyor.
Sözlerimizden “Allah” kelimesinin çekilmesi, bir zaman sonra hayatımızdan da bereketin kaybolmasına yol açtı.
-Şimdilerde mutluluğu “Allah’tan başka şeylerde” arar olduk, ama beyhude! Ne diyelim?
“Allah sonumuzu hayretsin.
Selam ve saygılarımla.
