
BENİ SENDEN SORARLARSA
YUSUF KONAK
Fırsat bulduğumda ellerden önce
Gözünün yaşını ben döktüm dersin
Ayağı dolaşıp yere düşünce
Varıp gırtlağını ben sıktım dersin
Yıllarca mutluluk hayali kurdu
Bana neşe sevinç kaynağım derdi
Onun küçüçük bir dünyası vardı
Onuda başına ben yıktım dersin
Mesut olup yüzü güldüğü zaman
Keyiflenip huzur bulduğu zaman
Birazcık kendine geldiği zaman
Önce tepesine ben çöktüm dersin
Kasten hayatını eyledim kömür
Oysa beni hâlâ dost diye tanır
Birgün beş gün değil koca bir ömür
Yalvartıp boynunu ben büktüm dersin
Kar yağdırdım mor sümbüllü bağına
Gün be gün köz koydum hep kucağına
Evine barkına öz ocağına
İncir ağacını ben diktim dersin
Çıkmaz bu acısı ölene kadar
Çilesi mecnundan keremden beter
Feryat ede ede sürünür gider
Onun yüreğini ben yaktım dersin
Derdi gamı hüznü artar eksilmez
Bu gidişle ölür fazlada sürmez
Yusuf iflah olmaz artık düzelmez
Ömrünün fişini ben çektim dersin
YUSUF KONAK KÜL BAK KALEM ŞAİRİ