Ayazdayım, Kardayım - YUSUF KONAK

Ayazdayım, Kardayım


Aklımı oynattım dağlara düştüm

Tipideyim, ayazdayım, kardayım

Bin bir çile ile yolları aştım

Yetiş imdadıma inan zordayım

 

Dert sahibi oldum gayet hastayım

Kalbim, gönlüm kırık, daim yastayım

Azrail döşümde son nefesteyim

İçim daralıyor müşkül haldeyim

 

Dağlar arasında yalçın bir bayır

Önümde uzuyor, patika çığır

Ayak yalın, bel dört büklüm, yük ağır

Dikenli çakıllı, taşlı yoldayım

 

Gönül penceremi, aleme açtım

Divaneye döndüm ben benden geçtim

Tutuşarak yandım, kavruldum piştim

Alev alev yanan kızgın kordayım

 

O yandan bu yana, devirir beni

Taştan taşa çarpar, savurur beni

Çamurlu sularda, çevirir beni

Boz bulanık akan coşkun seldeyim

 

Yusuf'um bir türlü, bitmiyor çilem

Kimim kimsem yok ki yanına varam

Gelip geçenle, bir haber salam

Dert çeker gezerim, gurbet eldeyim

 

YAZIYI PAYLAŞ!

YAZARIN SON 5 YAZISI
15Nis

Tedbirini Almayanlar Katildir

14Şub
12Ara

Öğüt

07Ekm

Doğanşehir'e Ağıt

15Tem