Eskisi gibi değil artık, her şey çok değişti; zamanda insanlar da. Eskilerden dem vurulur ya hep, neden acaba?
Küçüğüm bak dinle; eski zamanlar, eski insanlar, eski arkadaşlıklar dostluklar, eski komşuluklar ve de birlik beraberlikler kalmadı da ondan. Belki zorluklar çoktu eski zamanlarda ama kolaylaşırdı el birliğiyle. Cenazeyi komşular kaldırırdı (şimdiki gibi belediyeler değil), düğünler eş dostla yapılırdı. El birliğiyle tamamlanırdı eksikler. Varlıklar yokluklar paylaşılırdı. Zengin rezidansta fakir kenar mahalleler de değil bir arada yaşardı. Kimse kimseden bihaber değil haberdardı vesselam.
Küçüğüm bak dinle; o zamanlar acılar paylaşarak azalırdı, varlıklar paylaşarak çoğalırdı. Şimdi ki gibi hep bana demiyorlardı insanlar. Esnaf siftahını yapınca ikinci müşterisini komşusuna gönderiyordu. Çalışanların bile patronlarını tanımadığı; veresiye defterlerinin olmadığı, herkesi bankalara mecbur eden kartlarla alışveriş yaptığımız büyük marketler yoktu. Bakkal amcanın dükkânı küçüktü ama yüreği sıcacıktı. Paran olsa da olmasa da ihtiyacını karşılardı vesselam.
Küçüğüm bak dinle; eskiden çocuğu okula götürdüğünde veliler öğretmene, “Bak hocam bundan sonra eti senin kemiği benim” derdi. Paralı eğitim diye bir şey yoktu. Dershaneler, özel dersler sonradan çıktı. Okullar da eğitim kaliteliydi. İki de bir sistem değişmezdi. Hafta sonları bile okulda öğrencilerin eksiklerini tamamlamak için kurslar açılırdı. Öğretmende değerliydi öğrencide değerliydi. Paralı eğitim yoktu, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; mangal yürekli insanlar, senetten kıymetli sözler vardı. Toplu taşıma araçlarında büyükler, hamileler, yaşlılar ve de engelli olanlar ayakta gitmezdi. Toplum bu insanlarımıza hürmet ederdi, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; eski insanlar ilkeliydi. Örf ve ananelerine bağlıydılar. En az ilkeleri kadar yol arkadaşları da çok önemliydi. Asla benlik duyguları yoktu. Onlar için öncelik insandı. Hırsıza, onursuza, kaypak insanlara itibar edilmezdi. Kimse kimseyi satmazdı. Anca beraber kanca beraberdi, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; hayat yolunda doğruluktan şaşma, yol arkadaşını satma, vazgeçilmez ilken “Önce İnsan” olsun, kalp kırma, gönül yıkma, menfaatin ne olursa olsun geçmişin üstüne asla basıp geçme, ardından gittiğin vazgeçtiklerinden üstün olsun, öksüzlerin yetimlerin ve de kimsesizlerin gönlüne gir ki sana da adam desinler. Güç merkezlerinin elinde oyuncak olmayasın, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; bu hayatta özü pak sözü pek ne insanlar var bilir misin? Gönülleri kırılsa da gönül yıkmazlar, dışlansalar da davalarından vazgeçmezler, onlar bilirler ki, “dalgalar gelip geçicidir, denizler baki kalır”, sus pus olurlar ama küs olmazlar, menfaat uğruna doğruluklarından vazgeçmezler, kendilerinden geçerler ama vatan bayrak millet sevdasından asla vazgeçmezler, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; malın makamın mevkiin ne olursa olsun elif gibi dimdik vav gibi mütevazi ol, dost bildiklerine hayatın belli bir döneminde yol yürüdüklerine karşı asla vefasız olma, çıkarın için kimseyi ötekileştirme, doğruluktan dürüstlükten en önemlisi de “Önce insan” demekten asla vazgeçme, vesselam.
Küçüğüm bak dinle; gönül al, dua al ama asla ah alma, küçüğünü sev büyüğünü say, ali makamlarda da olsan tevazuyu elden bırakma, geçmişi unutma ki geleceğine daha güvenle bakabilesin, vesselam.
Selam saygı ve en kalbi dualarımla…
