Millet muzdarip...
İnsanların geleceğe dair umutları tükenmiş durumda.
Bir güvensizlik havası hakim memleketin her tarafında.
Özellikle gençler önünü görmekte, hayal kurmakta zorlanıyor.
İktidarın memlekette yaptığı iyi şeyler ortada.
Eksik kaldıkları, kötü oldukları noktalarda var.
Lakin şunu görmekte fayda var. İnsanlar artık aynı simaları görmekten, aynı sesleri işitmekten yorulmuş durumda.
Reis halâ rakipsiz ama...
Ama'larla başlayıp devam eden cümleler kuruyor insanlar.
Seçim arefesi.
Az bir zaman kaldı.
Ne altılı masadan, ne de iktidardan (Reis hariç) umut yok.
Yeni bir ses, yeni bir nefes gerek.
O da kimde bilen yok...
İnsanlar amaçsız, başıboş...
İktidarın ilk 10 yılında memleketi ulaştırdığı refah ve istikrar ortamı bir daha gelir mi bilinmez.
Ekonomi malûm...
Memleketin her yerini geziyorum.
Hemen her hafta bir veya iki ile gidiyorum. İnsanlara soruyorum. Gidişatı sorguluyorum. İnanın gelen sesler hep aynı.
Kaos ve karmaşa var hayallerde.
İnsanların içinde bir savaş var.
Kaygılılar...
Mutsuzlar...
Umutsuzlar...
Elbette yağında kavrulan, şükür diyen, kanaat eden, siyasetle ilgisi olmayan, herşeyi toz pembe gören kesimlerde var.
İlk defa bir seçim heyecansız.
İlk defa bu kadar durgun.
Millet gerçekten her anlamda yorgun.
Bunu hissedebiliyorum, işitiyorum.
Ülkeye bakıyorum. Özelde illeri inceliyorum.
"Körler, sağırlar, birbirini ağırlar" misali.
Aday adaylarına bakın.
Adeta lordlar kamarası.
Zenginler matinesi...
Halktan kimse yok.
Hepsi para babası.
Milyonluk adamlar.
Bir asgari ücretli asla demokraside vekil olmayacak.
Bir gariban o makama hiçbir zaman gelmeyecek.
Demokrasi yalanına da zerre kadar inancım yok ya...
Neyse...
Durum şimdilik bundan ibaret.
Görelim mevla neyler...
