Adaleti sağlamak, adil bir düzen kurmak zor ve zahmetlidir.
Bu meşakkati dert ve dava edinmeyen bir iktidar veya lider yarım yamalak bir adaleti dahi tesis edemez!
Bugün yeryüzünde bunca kanın dökülmesi, gözyaşlarının sele dönüşmesi, insanların adeta birbirini tüketmesi adaletin olmayışından kaynaklanır.
Peki adaleti neye, kime göre inşa etmeli?
Gücün ve güçlünün yanında bir adalet mi? Mazlumu gözeten gerçek bir adalet mi?
Adalet ile ilgili alıntı bir yazıyı siz değerli okurlarım için tekrar derledim.
Her cümlesi ibret dolu bu kıssayı unutmayın isterim.
Olay 1506’da Frankfurt’ta kaydedilmiştir.
Bir tüccar 800 altın kaybeder. Yoldan geçen bir marangoz da tesadüfen bu tüccarın çantasını bulur. Son derece dindar olan marangoz cüzdanı bulduğunu kimseye söylemez ve bu kadar çok para kaybının farkedilmemesinin mümkün olmadığını değerlendirir.
Sahibinin bu parayı arayacağını düşünür.
O zamanlar 40 altın ile iyi bir at satın alınabildiğinden yaklaşık 20 at bedeli kadardır 800 altın.
Bölgenin Rahibi, Frankfurt’a gelen bir tüccarın 800 altın kaybettiğini ve bulanın 100 altın ile ödüllendirileceğini duyurur.
Bunun üzerine marangoz parayı getirir ve Rahibe teslim eder. Tüccar gelir ve çantayı alır. Ancak marangoza, vadetmiş olduğu 100 altını ödemeyi reddeder. Marangoza 5 altın uzatır. Marangoz tüccara sözünü tutmasını söyler.
Açgözlü tüccar, vaat edilen 100 altını vermemek için cüzdanında 800 değil 900 altın olduğunu iddia eder. Marangozun çantadan para aldığını iddia eder.
Rahip, marangoz için ayağa kalkar. Marangozu tanıdığını ve onun dürüst bir adam olduğunu söyler. Asla böyle bir şey yapmayacağını ilave eder. Tartışma kızışır.
Rahip, tüccarı ve marangozu Frankfurt mahkemesine götürür.
Hakim süreci başlatır. Tüccara, İncil’e elini koyarak 900 altın kaybettiğine dair yemin etmesini söyler. Tüccar tereddüt etmeden elini İncil’e koyar ve yemin eder.
Yargıç, marangoza 800 altın bulduğuna dair yemin etmesini söyler. Marangoz da elini İncil’e bastırarak yemin eder.
Herkes merakla hakimin kararını beklemektedir. Hakim her şeyin gün gibi açık olduğunu belirterek, “Marangoz 800 altın buldu ve tüccar 900 altın kaybetti. Yani marangozun bulduğu kese tüccarın değil. Dolayısıyla marangozun bulduğu para, sahibi çıkmadığına göre Marangozun kendisine aittir. Tüccar ise kaybettiği 900 altınını aramaya devam edebilir” kararını verir.
Fakir bir marangozun haklarını reddeden cimri bir tüccar adil bir yargıç tarafından cezalandırılmış ve bu olay Frankfurt tarihine bu şekilde geçmiştir...
İşte adaletin ana kaynağı...
Elbette evvela Kuran...
Sonra akıl ve vicdan...
Vesselam...
