Hiç düşündünüz mü ya hayat vazgeçerse insandan? Bizler öyle anlar olur ki kaç kez hayattan vazgeçmeyi düşünmüşüzdür değil mi? Bazılarımız istediği , hayal ettiği şeylere kavuşamadığı için , kimileride sevdiğine kavuşamadığı için ve sürekli arayış içinde hep bahaneler uydurur durur.Hep şikayetçidir ya işinden, ailesinden, yaşam koşullarından yada bir çok sebeplerden dolayı hep mutsuzdurlar.Oysa düşünecek olsaydık en mutsuzluk hissettiğimiz, kaçtığımız hep bizim kendimizle yüzleşmek istemediğimiz sebeplerdir.
Hep bir bahane, bir sebep,nedenler, değerini bilmediğimiz yaşamımız ve hayatımızın hangi noktasında olduğumuzu bilmememizden kaynaklanıyor.Bizler bahane üretmeyi öyle güzel başarıyoruz ki kendimizi geliştirmenin ufkumuzun nasıl açık olduğunu göremiyoruz.Kendimizin sergileyemediği performansı hep başkalarından bekliyoruz.
Sözlerimizi başkalarına atarak kendimize karşı sağır olmuşuz.Kusurlarımızı görmeyip başkalarında aramak,iyiliğe karşı çok sert olmak,arsız düşünceler içinde olmakta insanoğlu ne yazık ki.İnsanlar zor olanı denemek yerine sessiz kalıp bahaneler ardına saklanmakta.Öyle anlar oluyor söyleyemiyorsun yüzüne.Yüzüne desen karşındakine kaldırma kuvveti önünüzü kesiyor, konuyu anında değiştirip düşüncenin akışının yönünü değiştirmeye bakıyor.
İşte böyle çıkmazın içinde sıkışıp kalıyor insanoğlu gerçeklerle yüzleşme arasında.Gelip ,geçici sahte dünyanın mutluğu içinde hapsolmuş,kurgulanmış yaşamın içinde insan olmanın asıl gerçekliğini kaybetmiş.Öyle yüzler görüyoruz ki etrafımızda gülmesini bile bilmeyen , içten olmayan gülüşler.
Ağlamasını bile beceremeyen ağlamaktan yoksun kalmış gözlerindeki donuk ve bakışlarındaki acıdan dolayı çırpınışlarını görür olduk.Boşa giden ömürler görüyoruz yaşamımızın doğasına bile aykırı .Ne garip değil mi ? insanlar yaşamanın değerini bilmeden vazgeçiyor hayattan .
Düşünecek olursan nasıl vazgeçer sahip olmadığı bir şey için hayattan.Yaşamın hakkını vermemişken .Nasıl yüz çevirir gözleri ile hissederek bakmadan.İşte böyle kolaydır hayattan vazgeçmek hem de çok kolay suçlamak. Kolaydır öyle her şeyi sorgulamak.Nankördür insanoğlu yaşama karşı .Yaşamın bize sunduklarını unutur hep aldıklarını hatırlar.Bu kısır döngü içinde döner durur yine başa geri gelir.
Fakat asıl gerçek yüzünü görmeye kilit vurmak.Her şeyden vazgeçer kilit vurduğu kapıyı açmaz.Hiç düşündünüz mü böyle davranarak ya hayat sizden vazgeçerse ne olur diye? Ya da tamda konuşmayı deneyecek ve haykırmak isterken yada öfkeni ciğerini alsa hayat ?
O sınırsız bahanelerin ardına saklanmak kolaydır.Karamsar, tüketen,nimet nankörü,kibir budalası ile mi uğraşacağım deyip hayat senden vazgeçerse.Canlandırdınız mı kafanızda yoksa kış uykusuna mı yattınız. Ölüm bile size dokunmaz ki size zaten hiç uyanmamışını ki. Hayattan vazgeçerken dikkat et o senden vazgeçmesin.Çünkü bu geçiş seninkine benzemek tek seferliktir.Sahip olduğun elindeki biletin ne zaman kesileceği belli değildir.Hayatın değerini bilerek hakkıyla yaşamak çok önemli.
