Son günlerde sıkça duyar olduk’’ biz yeminle depresyona girdik ‘’ çırpınmaktayız kurtulmak için. Çevremize dönüp baktığımızda herkes bu sihirli sözcük depresyonda olduğunu yada kendimiz için depresyondayım diyerek dile getiriyoruz. Açılımına baktığımızda bireyler kesinlikle depresyon olamaz ancak depresyon hastalığını yaşıyor olabilir. Depresyon bireyleri ve bireylerin tanımını içermez. Sadece yaşanan olaylardan dolayı dönem dönem bu hastalığın belirtilerini yaşıyor olabilir.
O halde sahip olduğumuz hastalığa karşı inancımızın yüksek olması bu rahatsızlığın var olduğunu çürütüyor. Herkes birbirlerine ve hatta hiç tanımadığı kimselerle bile paylaşabiliyor. Eğer bizler paylaşabiliyor isek sosyal çevre ile bağlantılarımız çok iyi.
Psikolojik rahatsızlıkların belirtilerinin çoğu işlevsizlikten, tembellikten kaynaklanmakta. Günlük yapabileceğimiz işlerimizi aksatmak yada kendimizde yapabilme gücü bulamaktan kaynaklanarak bu belirtiler sonucunda psikolojimizin bozulduğunu yansıtır.
Depresyon; Türk Dil Kurumunda bunalım, çukur, çöküntü ve bastırmak olarak ifade edilir. Depresyona giren kişinin her zaman yaptığı işleri yapamaz duruma gelmesi veya yaptığı hiçbir işten mutlu olmaması durumudur. Uyku halinde artma, yemede artma veyahut azalma, enerjisindeki azalma, kendini değersiz hissetme, suçluluk duygusu, hiçbir şeye odaklanamama ve karar verememe gibi sorunlarla karşı karşıya kalır.
Bu belirtiler iki hafta yada daha uzun devam edebilir. Bireyler gün içinde yapması gereken işlerini yapamaz ve kendine has bakımını bile hayata geçiremez durumda olur. İşte tam bu noktada hemen geciktirmeden doktora başvurulmalı. Depresyonu tek bir sebebi olamaz genetik, biyolojik ve psiko sosyal etkenlerde hastalığın nüksetmesine sebep olabilir. Depresyon dikkate alınması gereken psikolojik rahatsızlıktır.
Gün içinde yaşanan olaylardan dolayı kaynaklanan üzülmek psikolojik rahatsızlık değildir, bunu da hastalıkla bir tutmamak gerek. Kendimizi şöyle de motive edebiliriz. Beynimizi bir ayna olarak görelim kendimiz ne söylersek beynimizin de bize aynı şeyi tekrar edeceğini bilmeliyiz.
Bazen konuşurken önemsiz gibi gördüğümüz cümleler, kelimeler bize tekrar geri döner. Bunu düşünmek anlamında değil konuşmak ve söylediklerimiz anlamında olduğunu unutmayalım.
Duygularımız anlık o an hissettiğimiz duygudur. Bunlar üzüntü, öfke, mutluluk, sevinç gibi. Bunu hava durumu gibide düşünebiliriz. Ancak bu duygu durumu uzun süreli ve kişinin iç dünyasını yayılmış ise değişmeyen duygu durumudur. Bir başka deyişle de iklimler yavaş ilerleme kaydettiği için böylede bağlantı kurabiliriz. Neye üzüldüysek, neye sevindiysek en iyi şekilde dile getirerek sonuçtan haz alabiliriz. Kelimelerin, cümlelerin arkasına saklanırsak sonuçta cevap bekleyen, anlatılması ve sorulması gereken düşünceler havada asılı kalır. Anlaşılır olmak, depresif duruma düşmemek için her şeyi dile getirerek kendimizi ifade etmeliyiz.
