Yükselen piyasalar, dünya ekonomisinin merkezini daha önce hiç görülmemiş bir hızla doğuya ve güneye kaydırarak eşzamanlı endüstriyel ve kentsel devrimlere ev sahipliği yapıyor. Çok sayıda örnek vermek mümkün. Bunlardan en dikkat çekeni ise şu: 2000 yılında, Airbus, IBM, Nestlé, Shell ve The Coca-Cola Company gibi dünyanın en büyük 500 şirketinden yüzde 95’i gelişmiş ekonomilerde bulunuyordu. Günümüzde dahi bu listede tam 124 Çinli şirket kendine yer buluyor, böylece Çin, 121 şirkete sahip ABD’yi geride bırakarak liderliğe oturuyor. Oysa 2000 yılında listedeki sadece 10 Çinli şirket vardı. Benzer bir görünüm unicornlar (geliri 1 milyar doların üzerinde olan şirketler) için de geçerli. 2025’e gelindiğinde dünyadaki unicornların yarısının gekişmekte olan ülkelerden yönetildiğini göreceğiz.
Dikkat edilmesi gereken tek olgu gelişmekte olan ülkelerin yükselişi değil. Ayrıca bu ülkelerde ekonomik faaliyetin odağı da dikkat çekici bir biçimde değişiyor. Tüm dünyada olduğu gibi bu ülkelerde de kentleşme sert bir biçimde artıyor. 1990’dan bu yana dünya kentlerinde yaşayan nüfusun her yıl ortalama 65 milyon arttığı tahmin ediliyor. Küresel kentleşme trendinin ağırlık noktasını gelişmekte olan ülkeler oluşturuyor. Nitekim 2010-2025 döneminde küresel GSYH büyümesinin yaklaşık yarısının gelişmekte olan ülkelerdeki 440 kentten gelmesi bekleniyor.
Bir an için 2025’te olduğumuzu hayal edelim. Çin’in yalnızca bir şehrinin, Tianjin’in ekonomik büyüklüğü 625 milyar dolara, yani neredeyse Türkiye’nin GSYH’sine ulaşmış. Şangay, Mumbai, Dubai ve daha birçok şehirde benzer bir hikayeye rastlıyoruz. Ancak bunlar dışında, ismini duymadığımız pek çok “gelişmekte olan şehir” de böyle bir görünüme sahip olacak. Hal böyleyken 2025’te devlet yöneticileri, diplomatlar, iş insanları bugün adını dahi bilmedikleri şehirler, bölgeler, hatta ülkeler hakkında stratejiler geliştirmek durumunda kalacak. Öyleyse gelişmekte olan ekonomilerin yükselişi ve bu ülkelerdeki kentleşme olgularına aşina olmak gelecekteki stratejiler için önem arz ediyor.
