Sen, sen ol… Unutma ki modası geçmeyen tek şey kefen. Hala tek parça, hala beyaz, hala cebi yok. Varlığımdan rahatsız olana, yokluğumu bıraktım. Doya doya yaşasın. Kötü olup kazananlardan olmaktansa, iyi olup kaybetmeyi tercih ederim. Vicdanla yaşamak, vicdansız yaşamaktan iyidir.
Ne diyelim ki? Menfaat dünyasıdır derler. Güzel bir söz vardır: "Bir gün, en sevdiğim insanlardan darbeyi yersen, pembenin kara dostluğun yara, sevmenin de palavra olduğunu anlarsın." Deme ki, "Kendi çıkarları için güzel insanları kullanmışlardır" derlermiş. Unutma ki, öyle bir gün gelecek ki, o güzel insanları arayacaksın. Yaptıklarından dolayı helallik ve özür için bulamayacaksın; geç olacaktır.
Anlımın yitirdiği yerlere veda etmek gerek. Hatır ve gönül bilmeyenleri hatırdan silmek gerek. Ruhu ve şahsiyeti incitenleri terk etmek gerek. Sabırda yorulursa eğer, sonundaki selamete yürümek gerek. Nayifliği eziklik sananların zanlarından ezip geçmek gerek. Selam olsun, güzel insanlarımıza. Selam olsun!
Kimse için gözyaşı dökmeye değmez. Ağlayacaksan, kaybolan zamana ağla, dostum. Hep olduğum gibi davrandığım için çok insan kaybettiğim doğrudur. Ama beni, ben olduğum için sevenler bana bir ömür yeter. Seni candan sevenlere dost ol, ve kendi menfaatleri için seni kullananlara asla pirim verme, güzel dostlarımız.
Ateş söndü, közü kaldı; her yaranın izi kaldı. Dost da gitti, söz kaldı. Hangisine üzüleyim ki? Çok sevmenin adı kaldı duvarlarda. Çiçek çektim, diken kaldı. Yârim gitti, yara kaldı. Hangisine yanayım ki? Allah, güzel dostlarımın noksanlıklarını vermesin.
Senin gibiler dost olacaksa, bırak gitsinler. Bunların ne dostluğu ne de düşmanlığı bellidir. Hele hele, kendi menfaatleri varsa, vay be, derim, giderim yoluma. Bensiz oluyorsa, olur. Unutma, ilgisiz kalan her şey bir gün solar gider. Sen yine de yaz bir kenara, bekle beni. Unutma! Tam da sözün bittiği yer, anlımda bir insan yaptığı fedakârlıktan değil, gördüğü vefasızlıktan yorulurmuş. İnsan, beklediği yerden değil, hiç beklemediği yerden vurulurmuş.
Unutma güzel dostum, ister değerini bilsin, ister bilmesin, yüreğin güzelse sen her yerde güzelsin. Hani şair der ki, "Kimi değer görmeyi hak eder, kim gördüğü değeri yok eder." İşte hayata derlermiş. Kendi değerini değiştiren bazıları var. Hani derler ki, "Kendin et, kendin buldun dostum." Bırak sen başkalarını, kimler geldi, kimler gitti derler. Önce kendini sorgulamalısın.
Bedelini ödediğim iyi niyetlim, hesabını da kendime kestim. Kimseye kıyamadım işte, benim gücüm bir tek bana yetti, dostum. Kimseyi "O öyle bir şey yapamaz." diyerek savunmayın. Çünkü artık herkes, herkesi, her şeyi yapar; unutmayınız. İstediğiniz kadar mal toplayın, dünyaya elbisesiz geldiniz, elbisesiz de gideceksiniz, sakın unutmayınız.
Deseler ki, "Seni bu dünyada en çok yoran kim ve kimler?" diye sorsalar, derim ki, "En çok değer verdiğim insanlardır." Bu dünyada en çok seni ne yordu? Yemini ederim ki, söylediğiyle davranışı bir olmayan insanlar derim. Yaptığım hiçbir iyiliğin karşılığını beklemiyorum, nankörlük etmeyin yeter. Bu dünyadaki en pahalı kelime kekedir; çünkü bedelini parayla değil, ömürle ödersin.
