Öyle bir zaman gelecek ki insanlar birbirini tanımayacak. Zaten şu an da tanımıyorlar. Öyle bir gün gelecek ki insanlar birbirine selam bile vermeyecek. Oysa Allah’ın selamını vermek ne büyük bir değer… Şimdi bile bunu unutanlar az değil.
Bazı insanlar vardır, dini kullanırlar; bir de gittiği yola, söyledikleri sözlere bakın. Ne kadar da tezat, ne kadar da samimiyetsiz… Bazı insanlar da vardır ki yalnız hissettikleri halde her şeyi her yerde söylemezler. Neden mi? Çünkü bilirler, bazı insanların her yanından yalan ve dolan akar. İnsan sadece yaşadıklarına ağlamaz; bazen de yaşayamadıklarına ağlar.
Konuştuğumuz söze dikkat etmeliyiz. Ağızdan çıkan bir söz, silahtan çıkan kurşun gibidir. İkisi de öldürür; biri bedeni, diğeri ruhu… Ne yazık ki bazı cahiller bunu bilmezler. Zaman geldiğinde “Neden yanlış yaptım?” dediklerinde ise artık çok geç olur.
Şairin dediği gibi:
“Bırak bazı şeyler öylece kalsın. Sen kulsun, olmaz ve dolduramazsın.”
Cahil ile aranda mesafe olsun. Bir söz eder, incitir. Çünkü cahildir, sözüne sahip çıkamaz, anlayamaz. Umut, hiç bitmeyen bir bahar mevsimidir; kar da yağar, fırtına da kopar, ama çiçekler açmaya devam eder. Cahil insanlar işte bu çiçeklerin kıymetini bilmezler.
Yine bir başka şair der ki:
“Kalp kırıldıktan sonra özrün faydası yoktur. Mezara dikilen çiçek ölüyü diriltmez.”
Cömert olursun, aptal sanırlar. İyi olursun, kullanırlar. Doğruyu yaparsın, eleştirirler. Başarılı olursun, kıskanırlar. Seversin, güzel insanları kıskanırlar ve senden uzaklaştırmak isterler.
Eğer birine “dostum” diyorsan, ölene kadar dost kalmalısın. Dostuna hainlik eden, başkasına da ihanet eder. Gerçek dostlar her zaman kıymetlidir. Sahte dostlar ise kötüdür ve nankördür. Sen yine de güzel dostlarının kıymetini bil. Bu sana yeter.
Bazen iyilik yaparsın, ama bazılarına yaramaz. En çok değer verdiklerinin açtığı yaralar kolay iyileşmez. Kızgınlık geçer ama kırgınlık kolay geçmez. Birini sevmek, onun her yanlışını kabul etmek değildir, etmemelidir de. Sevgi, zorlukları birlikte aşmak içindir; yanlışları örtmek için değil.
Yanlış insan zaten yanlıştır. Herkes bunu çok iyi bilir. İkiyüzlü insanlar kapımızdan, kötü niyetli insanlar yolumuzdan uzak olsun. Herkes kendi yoluna…
Öyle bir gün gelecek ki bazı yolların dönüşü, bazı hataların özrü, bazı insanların da bir anlamı kalmayacak. Karşına çıkan herkesi dost sanma. Yılan gibi sokar, anlayamazsın. Gülüşüne aldanma, arkandan vurur, toparlanamazsın. Kötü insanlardan her şey beklenir. Kendi menfaatleri için herkesi satarlar. Yapılacak tek şey vardır: Doğru yolda yürümek.
Sen sen ol, sırlarını herkesle paylaşma. Dertlerini de öyle. Çünkü bazı insanlar sadece kendi çıkarları için yanına gelir, sonra da arkanızdan konuşurlar.
Bazı insanlar dostlarını, bazıları dinî değerleri, bazıları da güzel insanları kullanırlar. Biz saf ve iyi niyetli insanlar da bunlara inanırız. Ama artık uyanmalıyız. Böyle insanlara dikkat etmeliyiz. Bir insanın şöhretine, dış görünüşüne aldanmayın. Çünkü bazıları dini kullanır ama içlerinde türlü kötülük taşır. Gittikleri her yerde yalan söylerler. Allah korkusu taşımadıklarından dolayıdır bu…
Nereden nereye…
Bir bak bakalım gittiğin yere… Geldiğin yeri unutma. Nereden geldiğin belli. Her şey para değil. Her şey lüks arabalar, beyaz eşyalar, yeme içme, gezip dolaşma değil. Her şey ziyaret yapmak, yalan söylemek, dini kullanmak hiç değil!
Ve öyle insanlar var ki, söylediklerinden rahatsız bile olmuyorlar. Artık bacı-kardeş olmuşlar, sabah akşam yemek sofralarında buluşuyorlar. Hele bir de, bu kişilerin yanlışlarını bildiği halde onların yanına gidip poz veren cahiller var ya… Onlara ne demeli?
Bazen STK’lara bakınca üzülüyorum. Neden mi? Çünkü bazı STK başkanları, "Bizi ziyaret edin, biz de sizi edelim" diye telefon trafiğine giriyormuş. Sonra da sosyal medyada bu ziyaretleri paylaşıyorlar. Peki, bu STK’lar birbirini ziyaret için mi kuruldu? Bu tür yapılar, yetkililer tarafından denetlenmeli. Bazı şartlar getirilmeli. Çünkü büyük ve değerli STK’larımıza yazık ediliyor. Buna artık bir çözüm getirilmeli.
NOT: STK’larımızla ilgili detaylı yazımız çok yakında…
