Bazı sözler vardır, içimize işler; bazı cümleler vardır, hayatımıza yön verir. Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) şu sözü de onlardan biridir:
"Kişi dostunun dini üzeredir. Onun için her biriniz kiminle dostluk ettiğine dikkat etsin."
Ne kadar anlamlı ve derin… Mevlâna da boşuna dememiş:
“Kiminle gezdiğinize, kiminle arkadaşlık ettiğinize dikkat edin. Bülbül gülle, karga çöplüğe götürür.”
Güzel olan her şey güzeldir, ama herkesin güzeli aynı değildir. Hayat, deniz gibidir; rüzgâra güvenip yelken açarsanız rotanızı kaybedersiniz. Kendi bileğinizin küreğine, yüreğinizin umuduna güvenin. Çünkü doğru, doğrudur; yalan, yalandır.
Bir padişaha sormuşlar: “Kaç dostun var?”
O da demiş ki: "Tahttan inince belli olur."
Gerçek yüzler, menfaatler bitince ortaya çıkar. Biz de gördük; menfaati bitince sizi yarı yolda bırakan, sizinle işi kalmadığında selamı kesen nice insanlar oldu. Kimi sattı, kimi unuttu. Kimi ise dost görünüp dedikodunuzu yaptı. Cahil, cahildir. Yalancıya, dolandırıcıya ne söz söyleyesiniz ki? Onlar zaten kendi karakterlerini çoktan belli ettiler.
Hayatım boyunca sevdiklerimi kaybetmekten korktum. Bazen soruyorum kendime: Acaba beni kaybetmekten korkan biri var mı? Herkesi kendim gibi bildim; dürüst, şerefli… Ama öyle değilmiş. Bazıları bozuk, bazıları yüzsüz… En kötüsü de, bu tiplere prim verenler. Onlara ne demeli?
Unutmayın: Kimsenin hayatında kimsenin yeri garanti değildir.
Rüzgâr bir gün tersine eser. Sevilmenin kıymetini bilmeyenleri, yalnızlık terbiye eder. Cahillerle dostluk etme, yalancılarla aynı sofrada oturma. Güzel dostlarının kıymetini bil, çünkü onlar az bulunur.
Birine fazla değer verirsen ya seni bıktırır ya da seni kırar. Haklıyken haksız duruma düşersin. Nefesin tükenir ama karşılık bulamazsın. Kıymet bilmeyenlerden bir şey bekleme, çünkü kendi kıymetini de bilmezler. Kendine yazık etme.
Toprak aldığını geri vermiyor. Sevdiklerinin kıymetini yaşarken bil. Sonra “Ben nerede yanlış yaptım?” diye sorsan da, çok geç olabilir. Cahiller anlamaz, dedikoducular hiç anlamaz…
Bir şair ne güzel demiş:
“Ne gelen var, ne giden… Düşündünüz mü diğer tarafı? Bu dünya kolaydır, ya öte taraf?”
Bugün lüks arabalara tapanlar, paraya tapanlar… Dön bir bak kendine. Bir de etrafına bak, sonra bize bak. Biz başımız dik geziyoruz, ama siz? Güzel insanların yüzüne bakacak hâliniz kalmamış.
Üzülmeyin, güzel dostlarımız…
Şahidi Allah olanın hakkı yerde kalmaz.
Bizi arkadan vuranlar, dedikodu edenler, yalan söyleyenler… Dostlarını satan hainler… Vay hallerine! Diğer tarafta görüşmek üzere…
Benden kim ne bekliyorsa, Allah önce onlara nasip etsin…
Ayakta duracak hâlim yokken bile dimdik duruyorsam, sebebi biliyorum: Düşersem tutacak kimse yok! Çünkü etraf cahillerle, dedikoducularla dolu.
Yüce Mevla’m, bizi hep güzel insanlarla karşılaştırsın…
Ne olduklarını biz zaten biliyoruz. Yüzlerine söylediğimiz için bizi sevmezler. Ama biz doğruyu söylemekten vazgeçmeyiz. Beğenmeyen, beğenmesin. Sorun bizde değil, onlardadır. Biz doğruları söyler, güzeli savunuruz. Gerisi onların bileceği iş. Bırakın, kaderleriyle baş başa kalsınlar.
