İnsan, "Keşke (âhiret) hayatım için
daha önce bir şeyler yapmış olsaydım! der.
Artık o gün Allah'ın vereceği cezayı
kimse veremez.
(Şems Suresi)
Ve bir başka ayet...
(Oysa) Bu dünya hayatı, sadece bir oyun ve (eğlence türünden) tutkulu bir oyalanmadan ibarettir. Gerçekten ahiret yurdu ise, asıl hayat odur. Keşke (insanlar bu gerçeği) bilmiş olsalardı.
Keşkeleri sevmem...
Keşkesi bol insanlardan biri değilim.
Geçici olduğuna inandığım "dünya yararını" çok da dert etmem.
Geldik, gidiyoruz.
Yaşadık, ölüyoruz.
İnsan niyet ile nasip arasındaki ince çizgide yaşar derler.
Niyet ederiz ama nasibimize de rıza göstermeliyiz.
Belki Rabbin hakkımızda böyle dilemesi bizim için çok daha hayırlıdır.
Sonuç toprağın bağrı değil mi?
Madem ölüm var, insan keşkeleri kendine yük eder mi?
Olsaydı ne olacaktı?
Keşke dediklerimizin hepsi gerçekleşseydi mesela?
Ölümsüzlüğü mü tadacaktık?
Her tad damakta unutulacak.
Her acı ve sevinç geçip gidecek.
Kader ağlarını örecek ve hayat nihayet bulacak.
Vallahi değmez.
İyikiler biriktirmek adına elimizden gelen gayreti göstermemiz lazım!
Ahiretin 'keşkesi' ağırdır.
Geri dönüşü olmayan bir yüktür.
Dünyadakileri biz büyütüyoruz gözümüzde!
Boşverin.
Rabbi razı edelim.
Nefsi razı etme gayretimizin sonucu her daim hüsran ve keşkelerle dolu olacak.
Rabbim bizleri nefsimize esir etmesin.
Ve bir Necip Fazıl dizesi;
KEŞKE!
İnsan, "Keşke (âhiret) hayatım için
daha önce bir şeyler yapmış olsaydım! der.
Artık o gün Allah'ın vereceği cezayı
kimse veremez.
(Şems Suresi)
Ve bir başka ayet...
(Oysa) Bu dünya hayatı, sadece bir oyun ve (eğlence türünden) tutkulu bir oyalanmadan ibarettir. Gerçekten ahiret yurdu ise, asıl hayat odur. Keşke (insanlar bu gerçeği) bilmiş olsalardı.
Keşkeleri sevmem...
Keşkesi bol insanlardan biri değilim.
Geçici olduğuna inandığım "dünya yararını" çok da dert etmem.
Geldik, gidiyoruz.
Yaşadık, ölüyoruz.
İnsan niyet ile nasip arasındaki ince çizgide yaşar derler.
Niyet ederiz ama nasibimize de rıza göstermeliyiz.
Belki Rabbin hakkımızda böyle dilemesi bizim için çok daha hayırlıdır.
Sonuç toprağın bağrı değil mi?
Madem ölüm var, insan keşkeleri kendine yük eder mi?
Olsaydı ne olacaktı?
Keşke dediklerimizin hepsi gerçekleşseydi mesela?
Ölümsüzlüğü mü tadacaktık?
Her tad damakta unutulacak.
Her acı ve sevinç geçip gidecek.
Kader ağlarını örecek ve hayat nihayet bulacak.
Vallahi değmez.
İyikiler biriktirmek adına elimizden gelen gayreti göstermemiz lazım!
Ahiretin 'keşkesi' ağırdır.
Geri dönüşü olmayan bir yüktür.
Dünyadakileri biz büyütüyoruz gözümüzde!
Boşverin.
Rabbi razı edelim.
Nefsi razı etme gayretimizin sonucu her daim hüsran ve keşkelerle dolu olacak.
Rabbim bizleri nefsimize esir etmesin.
Ve bir Necip Fazıl dizesi;
"Ticaretin tüm ziyan!" diye bir ses rüyada;
Mezarına seninle girecek şeyi kazan!
Seni gözleyen eşya, bitpazarı dünyada,
Patiska kefen, çürük teneşir, isli kazan.
Minarede "ölü var!" diye bir acı salâ...
Er kişi niyetine saf saf namaz.. Ne alâ!
Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ!
Ne tabutu taşıyan, ne de toprağı kazan...
Vesselam...
