OMURGASIZ ÇIYANLAR...

Büyük sözlerin altına sıkışmış küçük bağlaç.
Sözcükler denizinde kifayetsiz, irabsız hallaç.
Bir elinde metafizik düşünceler, diğeri seküler.
O kibirli saksağan, bilge baykuş gerisiyle güler.

Altı ahbun dolu, gül bahçesinde figüran bülbül.
Kahraman süvari taklitçisi altında komik düldül.
Meydanlarda sözleri kallavi, paslı fikirli aymaz.
Tüm kağıtları banknot yapsan, it, gözü doymaz.

Alınteri akmış milyonlarca insan, gözünde köle.
Gündelikçi duygular, cılız bedenler, ezilmiş jöle.
İlişkiler batağında köşeye sıkışmış, omurgasız.
Çıkarlar aleminde, bir bir amblem gezen arsız.

Arzuları öncesi mangalda kül bırakmayan aday.
Havucun rengi değişsin salyalar akar vay ki vay.
Üç atımlık erdemini tek kürsüde bitiren lafazan.
Külliyatlar döksen önüne, mongolun yok ki izan.

Mazlum insanların bu acısı, size yeter de artar.
Adalet terazisi sabırlıdır, sarı çıyanları da tartar.
Gün gibi zamanlarda, gündüzü karanlık kılanlar.
Gökyüzünün altında sır yok, alenileşir yalanlar.

Saklamaz sizi ne laci takımlar, ne füme tayyör.
Bunca emareyi görüyor insan, herkes değil kör.
Omurga önemli, yoksa beyin düşer avret yerine.
Erdemli insan göl yüzünde yüzmez, iner derine.