MERDÜMGİRİZ HEPİMİZ...

Kapandı kapılar bir bir artık açılmaz kut yüreğe.

Bol ekran, insan benzedi ters çevrilmiş küreğe.

Kim atacak yeni sabi bir gönüle, insanlık ateşi.

Hiç bir toprak kaldıramaz, bu küt duygusuz leşi.

Medet olur, bir freud artığı gaz kaçıran yosma.

Her yerde güya koçlar, insanlığa takmış tasma.

Bir adım yanında olan varlığa sanal bakan kör.

Beynini çöpe çevirmiş angut, kendini sanır sör.

Varlığı bir atımlık, kibir everest, yarasa gübresi.

Erdemleri bal etsen, yine gübreye döner ibresi.

Ellerinde bir karışlık katran ışıklı demir parçası.

Gerçeğe çağırsa bir bilge, tutuşur kirli paçası.

Sayıklar geçmişi, güzel dostluklar için iç geçirir.

Ne bilsin muhabbet şarabını, benliğe civa içirir.

Umutları uzakta arar, burası ona uzakmış artık.

Bir tek besili bedeni ayakta, tüm değerler yatık.

Kendini tüm zamanların üstünde gören kıt akıl.

Beyin loplarından daha çok beslediği tutam kıl.

Bedeni kendine tapınak yapan, yavan tapınakçı.

Bütün güzellikleri hor gören, duygusuz tırnakçı.

Zevk, arzu peşinde koşan etik değerler müflisi.

Asla temizlenmez, ruhuna sinmiş narsistlik isi.

Merdümgiriz oldu tüm toplum, ayakları pranga.

Umut baykuş bilgede, baykuş olacak her karga.