HOYRAT MEFİSTO...

Açık sarı suratından düşen kan, benekli sırtlan.

Yüzdoksanüç bayrak senin ter bezin mi çiyan.

Sekizmilyar insana köle bakışlı beyaz ev sakini.

Nereden bu şımarıklık, insanlık keser bön tikini.

Tonlarca demir yığdın, pasifikten atlasa kadar.

Seni kurtaramaz, halka gözlerine benzer radar.

Kırışmış beyin loplarınla kendini ulu sanan kör.

Bütün uluslar diken üstünde, sen lıkır lıkır likör.

Nasıl bir insanlık mensubusun, bre dal yaprak.

Kabul olmayacak bedenin, ora kızılderili toprak.

Testi gibi önüne dizdiğin beslemeler, uşakların.

Açıldı baldır, saklama, koptu naylon kuşakların.

Bir zorbalık elçisi gibi çöktün insanlığın ruhuna.

Para kağıttan kaplan, iyi bakmaz yaşına kuruna.

On asırlık insanlık birikimini hoyratça çöp ettin.

Sana ne erdemler kar eder,ne de kutsal olan tin.

Üç kuruşluk aklınla, barış elçisi olmak isteyen.

Önce basiretli ol biraz, içindeki mefistoyu yen.

Yedi kıta yetmiş deniz senin cavlak emir erlerin.

Adalet kim, sen kim, üç asırdır kirli paslı ellerin.

Bilir insanlık, bilir hayat, için dışın hep dalavere.

Bütün metafizikte aforoz yemiş, düşkün kefere.

Biz bilgeler düşmez, hoyrat mefisto tuzaklarına.

Mefisto yakın görür, bilgeler düşer uzaklarına.

Av.Yusuf AKIN/