APARTILMIŞ APARATLAR...

Girip insanın güzel gönlünde uyuyan bahçeye.
Açmamış gonca çiçeği kırıp, soldurmak da ne.
Kupkuru sıcak geceye hızır gibi yetişen asi yele.
Kara duvarlar örüp, hoyratça durdurmak da ne.

Birbirine can olan şen varlığın cenneti dünyada.
Üç kuruş mal için, nifak sokup kırdırmak da ne.
Çıksan gökyüzüne, varırsın bir gezegen öteye.
Böbürlen şiş öküz, evrene sınır çizmek de ne.

Aldın mazlum nafakasını, koydun kaçak kilere.
Garipleri hor görüp, kibrinden çatlamak da ne.
Evet geceleyin bir koşu girdin tüm mahremlere.
Biraz utan halinden, eşikte davul çalmak da ne.

Soyulmuş ar damarın, hiç bir hekim olmaz çare.
Üryan çarpık bedeninle sokakta gezmek de ne.
Cephe açtın hakka insan için değerli erdemlere.
Hakkaniyet kapısını kapatıp surlar örmek de ne.

Kimsede takat yok ışık bekler oldu zifiri geceye.
Küçücük umut, sokak lambasını sökmek de ne.
Kahır bastı, insanlar koşar oldu ülkeden ülkeye.
Dünya tüm insanlığın, dikenli tel çekmek de ne.

Kimse burda kalamaz toprak başlar beklemeye.
Gülistana çiçek olmak şan kazık çakmak da ne.
İfrit zihnin çok suçlu, tez hakikati sor bilgelere.
İnsanca yaşam dururken, şerre kapılmak da ne