TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 31 Mart 2017 21:53
Henüz altı yaşındaydım ve sonra anladım! Yetim kalmak sadece derin bir boşluk değil, aynı zamanda çocukken olgunlaşmakmış! Oyun oynamayı düşünmek yerine, derin yokluklara kafa yormakmış... Çocuktum ben, yetim dediler bana...
İçim sızladı düşündükçe babamı...
Altı yaşındaydım yetim kaldım! Korktum geceleri üstümüze çöken karanlıktan. Gürleyen gökten. Kışın soğuğundan. Aç kalmaktan. Okula gidememekten. Beslenme çantası götürememekten.
Altı yaşındaydım ben "babam öldü".
Küçüktüm ben. Eksik bırakıp gitti beni. O gidince sevmedi kimse Onun gibi. O gidince, almadı kimse bana bayramlığımı. O gidince, kimse okul ihtiyaçlarımı düşünmedi. O gidince ben hep eksik kaldım.
Altı yaşındaydım adım "yetim" kaldı. Hayallerim vardı. Babamla parka gidecektik. İşten gelince bana çikolata alacaktı. Başımı okşayacaktı merhametli elleriyle...
O kocaman kollarıyla saracaktı sımsıkı. Gülümseyecekti bana bakarken. Ona anlatacaktım o gün yaşadıklarımı. Bayram gelince, bayramlık alacaktı. Sabah birlikte kahvaltı yapacaktık. Bayram harçlığı verecekti. Elini öpecektim. Okula götürecekti. Ne bileyim "babam işte" diyecektim.
Ben henüz altı yaşındaydım. Babam öldü. Dilsiz kaldım. Gözlerim hep doldu. Boynum büküldü. Ve anladım ki baba demek UMUT demekmiş. Anladım ki baba demek herşey demekmiş. Sen hep kalbimdesin BABAM. Bayramın mübarek olsun!!!