TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 05 Aralık 2018 11:14
Etrafımıza baktığımız da şimdiki neslimizin gelişmiş özgüvenli mi yoksa şımarık mı ? Sizce nedir? Gerçekten düşünülmesi gereken konu ileride gençlerimizi öz güven sahibi değil de şımarık nesil olarak karşımıza çıkacak.
Elbette her birimiz çocuklarımızın güveni yüksek olmasını isteriz.Ama özgüvenle, şımarıklık arasındaki fark olduğunu biliyoruz.Kendi ailemizin içinde , çevremizde görüyoruz yada duyuyoruz.Bazı çocukların ne kadar itici, umursamaz, saldırgan, saygısız, hiç kimseden korkmayan, çekinmeyen, lafını esirgemeyen, bir şeyi elde etmek için ısrarcı olması doğru davranışmı ? Bu gibi hareketler, tavırlar çocuğun özgüvenli olduğu anlamına geliyor ?
Görülüyor ki bu gibi davranışlar özgüvenle uzaktan ,yakından alakası bile yok ve karakteri ile örtüşmüyor.Öz güvene sahip çocuklar sevecen, sakin, konuşurken etkileyici, ısrar etmeyen, pozitif düşünen, kendini kontrol edebilen ve iletişimi iyi kurabilendir.Çocuğun kendine, düşüncelerine değer verildiğinde, inanıldığında ve dinlenildiğini hissettiğinde özgüveni artar.Bir çocuğun özgüvenin yüksek olabilmesi için her istediğini yerine getirmek,sürekli ilgi odağı olması, hatalarının görmezden gelinmesi doğru değildir.
Biz ailelerin yaptığı en büyük hatalar sonucunda çocuklarımızın şımarık yetişmesine sebep oluyoruz.Çocuklarımıza farkında olmadan , sınır tanımadan, kural koymadan ve farkına vardığımızda biz nerde hata yaptık ve nerede yanlış yaptık diye düşünerek doğruyu bulmaya çalışıyoruz.Biz aileler her zaman doğruyu bularak , düşünerek hareket etmeliyiz.
Çocuklarımızın egosunu yükseltmek, onu pohpohlamak ve gereksiz överek bir yere varamayız.Çocuklarımıza nerede sınır koyacağımızı bilmeli , istediği gibi hareket etmesine müsaade etmemeli, ağlamasın, üzülmesin diye her istediğini yerine getirmemeliyiz.Her ailenin ev içinde sahip olduğu kurallar vardır.Bu kurallarımızı çocuğumuza göre uygulamamalı ve toplumsal kuralları da göz ardı etmemeliyiz.Dünya onun etrafında dönmüyor, her şeyi önüne sermekten vazgeçmeliyiz.
Çevresindeki insanlara , arkadaşlarına, ailesine, büyüklerine , küçüklerine nasıl davranılacağın , saygıyı öğretmeliyiz. Çocuklarımız utanma duygusunu bilmeli. Utanma duygusuna sahip olmak kötü bir şey değil ki ? Yapmış olduğu davranıştan ve hatalardan dolayı bu duyguyu hissetmeli ki bir daha yapmasın . Çocuklarımız büyüklerine, küçüklerine sergilediği davranışlar asla özgüven olarak algılamayalım.Fıtratımızda var olan utanma duygusu özgüven eksikliği olarak algılamak ne büyük gaflettir.
Utanma duygusu olan , çekinen çocuklar da özgüven yok diye düşünmemeli .Aklından geçeni istediği gibi söylemek özgüvenli olduğu anlamına gelmez. Özgüvenli olarak sandığımız çocuklar aslında şımarık olarak yetişerek ilerde karşımıza çıkacaklar bunu unutmayalım .Çocuklarımıza özgüveni kazandırırken irade ve nefişs terbiyesini de vermeyi unutmayalım.
Sonuç olarak çocuklarımızla iletişim kurarken her zaman dikkat etmeliyiz.Özgüven ve şımarıklık arasındaki ince çizgi vardır.Bu çizgi doğru yola çekerek çocuğumuz duygularını, düşüncelerini, mutluluklarını, hayalllerini, üzüntülerini rahatlıkla paylaşabilir, cesaretlenmesini sağlarız.Hataları karşısında hatasını kabul edebilir.Çocuklarımıza kırıcı olmadan yardımcı olmalı , her şey büyüklerin elinde ve çocuklarımız bizleri model olarak seçtiğini unutmayalım.