TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 20 Ocak 2021 10:18
Türk halkı olarak bizler kitap okumayı; hobi, okulda ödev, entelektüel görünme aracı ya da evde bulunsun bir kitap işte, olarak görüyoruz. Nitekim kitap alırken de ilk baktığımız öncelikle kitabın fiyatı oluyor. Çünkü bir kitap okumak, çoğumuza gereksiz bir lüks olarak görünüyor. Hâlbuki bir kitap birçok sigaradan daha pahalı değil. Sigara alırken kimse sigaranın fiyatını düşünüp, onu lüks bir harcama olarak görmüyor üstelik bir gereklilik olarak görünüyor.
İyi de neden kitap almakta bu kadar zorlanıyoruz, okumayı bir gereklilik değil de bir hobi gereksiz bir lüks olarak görüyoruz. Bunun temeli çocuklukta alışkanlık edinmemiz mi, okumayı faydalı bir gereklilik olarak benimsememiş olmamız mı? Aileden geliyor, okuyan bir anne ya da baba göremiyoruz evde bu sebepten de bizler de büyürken okumayı es geçiyoruz işte. İşte bu yüzden kitap okuma konusunda ülke olarak ilk 10'na bile giremiyoruz. Evet, ne yazık ki ülke olarak kitap okuma sıralamasında 18.inci sırada yer alıyoruz ve ilk sırada ise ülke ekonomisin de sınıf ayrımının da belirgin bir şekildebelli olan ülke Hindistan yer alıyor, arkasında ise Tayland yer alıyor sıralama ise Asya ülkeleri ile sonra da Avrupa ülkeleriyle devam ediyor.
Demek ki kitap okumak için ekonomik gücün yüksek olmasına ihtiyaç yok asıl bilinç olarak farkında olmamız gerekiyor. Kitap almak o kadar da büyük bir lüks değil almak için iki kez düşünmeye ya da fiyatlarına göre değerlendirme yapmamıza gerek yok. Sıralama bunun en güzel kanıtı.
Aslında bizlere teşvik lazım ben okumayı ilk öğrendiğimgünlerde rahmetli dedem o kadar sevinmişti ki bana çocuklar için peygamberleri anlatan 2 kitap hâlinde bir set almıştı. Dedemin mutluluğu beni okumaya teşvik etmişti işte. Bizlere de bu lazım okudukça sevinen bir aile lazım. Ve dâhi daha sonraki yıllarda dedemin gözleri kör olmuş dizleri de artık ağrıdan tutulmuştu, o zamanlarda dünya ile tek bağlantısı radyosuydu. Bir gün ben yanında kitap okuyordum sayfaların sesini duyunca “kim var orada diye sordu.” Bende “benim dede kitap okuyorum” dediğimde sevinmiş üstelik sırf okuduğum da rahatsız olmayayım diye sessizce radyoyu kapatmıştı. O an bunun ne büyük bir değer olduğunu anlayamamıştım ama şimdi farkındayım. O an beni kitap okumaya en çok iten içimde kitap sevgisi büyüten bir andı. Bunun için rahmetli dedeme bir kez daha minnet duyuyorum ona olan saygım bir kat daha artıyor. Bizlere gerekli olan işte bu çocukken bizlere doğru alışkanlıklar sevdiren bir ebeveyn ve çevremizde bu alışkanlıkları gereklilik olarak görecek insanlar.
Kitap okumak bir hobi değil bir gerekliliktir. Kitap alırken fiyatına değil bizlere katacaklarına bakmamız lazım. O kitabın içinde bizlere bu dünyayı bambaşka göreceğimiz bir hayat var aslında.
Bunu bir kez daha yazdığım “LÜTFEN” adlı digayayınları olan kitabı satışta olduğu anlarda gelen yorumlardan fark ettim. Kitabı almak için hatıra-gönüledeğil de onun katacaklarına bakmak lazım.
Sözlerim de kusur varsa af ola, kusursuz kul var mı ki iş ola.