TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 03 Temmuz 2020 00:26
Yan yanayken, saate bakmanın ayıp olduğu zamanlardı. Evveli. Güzeldi...
Karşılıklı oturdun mu masaya, bir gözlere, bir de uzaklara bakılırdı.
Geçmiş yad edilirken, ellerde telefon olmazdı.
Büyükler eski günleri konuşurken, çocuklarda uyuyakalmak diye bir şey vardı.
Sevmeler sessiz ve sebepsizdi.
Her şeyden önce samimiyet gelirdi.
Sevda sırdı. Kimselere söylenmezdi.
Sevilenin adına türküler yakılır ama onun ardından kimseye yakınılmazdı...
Eşyalar pahası ile değil, hatırası ile kıymetlenirdi.
İnsanlar aldıkları ile değil, verdikleriyle değer ifade ederdi.
Utanmak diye bir şey vardı.
Dert çekmenin bile bir adabı olurdu. Gönlün yükü, gözlerden anlaşılırdı.
Gönülden geçen ile dilden dökülenin arası; böylesine uzak, böylesine hoyrat değildi...
Biz bu içimizdeki uçurumları ve kalplerimiz arasındaki mesafeleri, sonradan icat ettik.
Henüz yenilmemiştik kendimize...
Mutluluklar, fotoğraf karelerinden ibaret değildi.
Mutlu edilmek isteği, hastalıklı bir hal almamıştı.
Eşyalar değil, insanlar ağırlanırdı evlerde.
Henüz bu kadar yalnız değildik.
Başkalarınca beğenilmek, her şeyden önemli değildi.
Evveli. Güzeldi...