İçindeki insanlık ölmemiş ve vicdanıyla konuşan, sevgisini merhametine, insanlığını yittirmemiş herkese merhaba...
☆☆☆☆
Söz tükenir konuşma başlar. Peki, insan nerde hepimiz birden nereye gittik. bu kadar mı geçim korkusu bizi köleleştirdi de doğru olduğunu bildiğimiz halde susmayı tercih etik.
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın deyimini bu kadar mı benimsedik.
☆☆☆☆
Ateşleyecek öne sürecek yürekli birilerini arar olduk. Oysaki farkındayız yapılan adaletsizliklerin ve yanlışların kendimizi geri çekip öne süreceğimiz yüreklileri bekler olduk ne yazık ki
ve bu durumu akıllılık olarak kabul etik.
Oysaki asıl korkak bizlerdik de, farkına varamadık kimden, neyden, niçin korktuğumuzun.
☆☆☆☆
Oysa lafa girince taş üstünde taş bırakmazdık ne değişti ?
Menfaatimiz uğruna sistematik adaletsizlikleri gün yüzüne çıkardık.
☆☆☆☆
‘’ İyi görünmek, iyi olmaktan daha fazla önemsenir oldu ‘’ diyen İbrahim Paşalı ne kadarda haklı.
Öyle ki, yüzlerce insanı mağdur ve mahcup eden biri ‘’ Süreç insani ilerliyor ‘’ diye açıklama yapabiliyor yazık.
İnsanlar, diğer insanları, ancak kendi menfaatlerine uyacak kadar anlıyor. İşime geldiği kadarı tamamlıyor cümleyi.
☆☆☆☆
Neyi kaybettiğimizi hatırlamak dahi istemiyoruz. Ayrıca aramıyor, arıyormuş gibi yapıyoruz. Ve insanlık nereye gitti diyebiliyoruz. Çünkü burada, birkaç kişiden değil, düzenini kurmuş bir düzensizlikten, hatta kendisi olmayan yanaşmayan insanlar dan bahsediyoruz.
☆☆☆☆
Bir ve beraber olmak, aynı kalıba girmek değildir. Sırayı bozmadan da sıra dışı işler yapabiliriz.
İtirazım şuna: Farklı görünmek yahut olmak adına, en büyük farkımızı gözden çıkarıyoruz. insanlığımızı
Türkümüz ‘’ Ben bir insan olmaya geldim ‘’ diyor. Evet, dünyaya insan olarak geliyor yahut gönderiliyoruz.
Asıl mesele, insan kalmak tır diye düşünüyorum.
Birde şu: Bir insanı kıymetli yapan, kıymet vermediği şeylerdir.
Selma ve dua ile saygılar…
