Bayram mı? Acaba!...
Ana, bu bayram mı? . Aman çok ayıp
Çocukken gördüğüm bayramlar hani?
Mübarek elleri öpüp, koklayıp
Yüzüme sürdüğüm bayramlar hani?
Hani ya o özlem, hani ya o tad?
Ne dışım kaygusuz, ne içim rahat
Haftalar öncesi her gün, her saat
Babamdan sorduğum bayramlar hani? Abdurrahim Karakoç…
Üstadın şiirinden bir alıntı ile başlamak istedim, yazıma…
Bayram deyince hep eski bayramlar aklıma geliyor. Gah gülümsüyor, gah ağlıyorum. Heyhat nerede o güzel günler. O günleri mi arıyoruz, yoksa insanları mı? İçimde hep bir özlem hep bir hasret. Ah birde buna gurbet eklenince sözlerde kifayetsiz kalıyor…
Bayramlar, ne güzeldi o günler. Şimdilerde Şehitlerimizin haberlerinden sevinçlerimizi de unuttuk. Hüzün tünellerinde giden bir kara trenin yolcularıyız sanki. Tünelin ucu ha göründü, ha görünecek…
Çocuktum, 23 Nisan bir başka idi, 19 Mayıs bambaşka, 30 Ağustos bir başka idi, 29 Ekim bambaşka… Ya Ramazan ve Kurban Bayramları, ah, ahhh…
Çocuktum, her şey çok güzeldi. En azından hep sevdiklerim yanımdaydı. Gurbette de değildim, kimsesiz de değildim. Neden büyüdüm ki sanki. Ama ben büyümek istedim. Ay yıldızlı Al bayrağın altında cennet vatanımda mutlu bir hayat sürmek istedim. Tabi mutlu günlerimizde oldu, mutluluklarımızda.
Son günlerde gelen Şehitlerimizin haberleri bayramlardan da soğuttu bizleri. Askerimize Polisimize o gencecik fidanlarımıza sıkılan eller kırılsın. Onlara her platformda destek olanların ocakları batsın.
Çocuktum, keşke hep de çocuk kalsaydım. Belki bu günler olmazdı, ya da kısaca çocuk aklım ermezdi. Kısaca bayramları unuttuk. Ama bayramları bizlere zehir edenleri asla unutmayacağız.
Bazen düşünüyorum; birlikte neden mutlu olamıyoruz diye? Tabi ki birilerinin bu topraklarda hala gözü olduğundan. Ama bizim kimseye verecek bir çakıl taşımız bile yok. Yetmiş sekiz milyon can var, bu topraklarda. Bu canlar nefes aldıkça burada kimse siyaset yapamaz bir karış toprağımızda…
Çocuk olmasak da o günleri yad ediyoruz. Andımız okunmasa da okullarda biz hala Türküm, Doğruyum, Çalışkanım diyoruz. Birileri açılım umutlarıyla toprak sevdasına düşse de, biz açılmadan saçılmadan yolumuza devam ediyoruz. Ne Mutlu Türküm Diyene tabelaları bir yerlerden sökülse de biz hala yüreğimizde taşıyoruz….
Biz son iki bayramı yaşamadıysak da, bayramların bayram olacağı günler yakın. İt köpek kuduz olsun kudursun. Yetmiş sekiz milyon Türkiye sevdalısı var bu topraklarda. Bendenizde o neferlerden biriyim…
Her ne kadar bayram olmasa da; çocukluğundaki bayramları şimdiki nesillere yaşatanlara selam olsun…
Şehitlerimize Allah’dan Rahmet, Ailelerine Sabr-ı Cemil, Yüce Türk Milletine Başsağlığı diliyorum…
