Aslına rücu etmeli her nesne,
Yaratıldığı gibi pak olmalı her varlık.
Güzellikler güzele götürür,
Güzel bir ise, güzelce eylemek bindir hayatta.!
Bir şey varsa delildir,
Devamlılık arzediyorsa, hayata kavuşmuş ve yaşam belirtiyordur.!
Yiğit düştüğü yerden kalkmalı derken,
Düştüğünü kabul eden, kalkmak için çözüm gösteren bir Erdem görüyorum.!
Kabullerimiz ve arayışlarımız içinde bizlere sunulan mücadelenin pek çok farklılık gösterdiği hayatta, model ve denemelerle geçen zamanlarda,
İthal edilmiş bir filizin fidan olmasını bekliyor ve uzun bir sürecin takipçisi olduktan sonra meyve yiyemeden göçüyoruz.!
Kadim geleneğimizde usta son tahlilde meyveyi çırağına bırakır ki, nice ağaç dikme sevdasına düşsünde gelenek gelecek olsun.
Maveradan gelen Ayasofya minarelerinde Ülkü olan ezan seslerinin,
Kutsal emanetler dairesinde muhafaza edilen, ayetlerin temsilcisi, hakikatlerin sancağı, ittihadı yüksek bir kültürün tekrar ihyası için kırılan zincilerin milat olması için düşüncelere dalmışken,
Yöntem ve mantık sarmalında,
Geliştirilmesi gereken usul,
Bilginin inşaa ettiği dünün bütün lehçe ve dilleriyle bir temas sahibi fikir,
Mazi ve Atinin geçişi arasında kültür havzalarının geçişine eklenen gelen-ek’e ek olan bir gelecek havsalasıyla idrak şuuruna kabul ettirmek.
Kişi yanlış olabilir, lakin yol doğru olmalıdır,
Bizim niyetimiz, kişi de doğru olsun, ama yol daha mühim çünkü yoldan herkes faydalanacak.
Bizim için hayırlı görünenler, yada harika sandığımız, çoçuklarımızın zindanı olabilir, evet niyetten kurtulduğumuzu iddia edebiliriz.!
Lakin usul ve sonuç hezimet olabilir.
Kabullerin değiştiği bir vakitte,
Doğrunun değil dosdoğrunun kıymeti çoğalır. Bilgiye değil bilgiyi yaşamında sergileyen ariflere ihtiyaç vardır,
Sözlerin değil hikmetin kıymeti artmıştır.!
O zaman bunu kabul etmeli ve meşru görmeli ki, bizi en çok vurdukları noktadan zaaf devşirecek kişiler çıkmasın.
Sadece Ayasofya yetmez,
Yitip giden çoğu değer ele alınmalı.
Tekrardan usta çırak ilişkisiyle nakşedilen ilimi yapı ortaya konulmalı.
Nakilcilerin alim görüldüğü bir topluluk değil ilimleri kendinde cem etmiş,
Köklerine bağlı yeni şerh ve temel eserler ortaya koymalıyız,
Evrensel boyutta davamızı yaşayarak tanıtmalı,
Takiyyeyi bütün durumlardan kaldırmak için
Gayret göstermeliyiz.!
Köksüz ilme, her yeni denilene kıymet göstermeden tartmalı bir ölçümüz olmalı,
Kantarımıza ağır geleni soracağımız.
İnsanlar olmalı. Mertlikten öte erenlikle kuşanmış Alp-Eren olabilmiş yol başçıların izinde.
Kamusa Dine İlme ve içi oyulmamış adalete ihtiyaçımız var.
Kişilerin değil, herkesin yargılandığı, hak namına zalimliğin edilmediği bir adalet anlayışına...
Önü açılmalı gençlerin, boğulsunlar diye değil,
Hz Musa’ya yol gösteren genç kızlar gibi arkasından yürümeli. Böyle bir inceliğe muhtacız.
Savunduğumuz doğrularımızı çiğneyerek ulaştığımız her kazanım bizleri sadece kibir abideleri yapacak ki; bu nesli de vakti de fesat eder.
Sorularının sorunu olmayın,
Sorduğunuz sorularla bir Umut olun sizlerden aldığı ışık ile fayda görsün bütün insanlık. Güneş gibi parlayın, ışık akla gelsin. Sizden bahsedilince gözler kamaşsın.
Balık susuz olmaz ya, sizde doğrusuz ölün ki yaşamın olmadığı yerde ancak ölü bir beden vardır desinler.
Adaletin yaşadığı ve öğrenimin herkesçe kabul gördüğü, bilgisini kibrine azık eden değil,
Görgülü ve eğitimini tevazusuna aş eden. Kayısısız bir Malatya düşünmemek gibi.
İnsanda adalet;
Kayıp ettiğimiz her değerin takipçisi,
Kazanımlarınsa emekçisi olabilmektir!
Yeni beldeler ve gönüller feth etmek için; sağlam bir merkez, kendisini yenileyen bir yapı, damak lezzetinin aynı kalitede olduğu bir kültür havzası.
Farklılıkları hoşça gören bir dünya görüşü.
Yol doğru olmalı.!
Şahıslar yanlış olsada.
Yaşamadığın doğrunun nakilcisi olman dahi incitir bütün yaşanmışlıkları.
Aslanı kedilere anlattırmayın.
Her kuş kendi cinsiyle uçar bizim tahayyülümüzde.
Anlayın anlamlandırın, bedel ödeyin ki mümkün olasınız ve kılasınız.!
“İman imkan verir,
Bedel mümkün kılar.!”
